30 Mayıs 2010 Pazar

Kelam-ı İntizam (Otuzdokuz)


Aşığınım, gözlerindir katilim ve yoktur hiç tanık saçlarından başka kör yazgıma, yıldım sanma, çıkmaktayım merdivenleri ağır olsada, pembeler kaplar her yanım gökten düşen yaşlardan, öksüzdüm ben yedi yaşlarında, sen, ağlar gözlerin baktığı kırmızı buğu okul sonlarında, ıssız sokaklarda vuslattın  muavini kar olan ansız şafakta, ölmüştüm ben, sokmuştu akrep, beddualardaydı yelkovan, izdin gönlümde kağıt kesiği, kandın koyu kırmızı akan kederimden, düştün sen uyanmamak için yattığım uykularda, korktum ben, ateş aldı defter arası güllerim, isiydi gözdünden akan, ben değil sürmendi asıl öksüz kalan, öfkelenmiştim, alma ahını kalemin! gözünde sürmedir ruhu zahir, olmasın mürekkebin kan, sukûtun idam, tel ağlıyordu hırsından, katildim, susan dillerimdi sırtında zalim bıçak, akan kandı aşikâr gözlerinden ve sıra bekler nice yaşlar saf tutacak...